‘In mijn jonge jaren kwam ik geregeld over de vloer bij de dominee die een paar huizen verderop woonde. Ik bewonderde de buurman om zijn hartstochtelijke manier van preken, elke zondag weer’… Een beeld uit mijn jonge jaren dat een mogelijke voorspeller zou zijn van het feit dat ik mij op latere leeftijd wel eens thuis zou kunnen voelen in de kring van predikanten en voorgangers…
Ik groeide op in een christelijk gezin. ´s Zondags gingen wij naar de kerk, maar daar werd mijn schuldgevoel als gevolg van de zonde echter niet minder. Toen ik op mijn 18e jaar het ouderlijk huis verliet om Civiele Techniek aan de TU Delft te gaan studeren, voelde het voor mij dan ook alsof ik nog onder de veroordeling van de zonde lag. In mijn tweede studiejaar sloot ik mij aan bij een christelijke studentenvereniging om zo ´op het rechte pad´ te blijven. Ik had weliswaar nog geen levend geloof, maar er begon al wel iets in mij in beweging te komen. Bij de vereniging ging ik ook meedoen met Bijbelkring. De eerste avond kwam ik in gesprek met de kringleider open over de last van de veroordeling waaronder ik gebukt ging. Dit leek z´n vruchten af te werpen, want een paar maanden later werden mijn geestelijke ogen geopend en ervoer ik op datzelfde moment Gods overtuigende stem die zei: “Ik heb je vergeven”. In één klap werd ik bevrijd van de schuldenlast en kreeg ik een levende relatie met God die ik ook spontaan ´Vader´ ging noemen. Een ongezonde vrees voor God maakte plaats voor een heilig ontzag. Ook ging ik begrijpen wat ik in de Bijbel las; iets wat daarvoor niet echt lukte.
Vanuit die dankbaarheid dat Hij mij vergeven heeft, maakte ik drie jaar later een besluit tot levenstoewijding aan Jezus en Zijn Koninkrijk. Bij die beslissing, die plaatsvond aan de ‘vooravond’ van dit millennium, koos ik ervoor om mijn eigen zelfbeschikkingsrecht op te geven en Zíjn bestemming voor mijn leven te omarmen. Mijn gebeden kwamen niet langer neer op een: ´Heer, wilt U mij zegenen´, maar ik ging leven vanuit een houding van: ´Heer, waarmee kan ik U zegenen?´
Naast dat ik ook belijdenis van mijn geloof heb afgelegd, ging deze levensbeslissing echter veel verder. Toch was het een keuze waar ik nooit spijt van zou krijgen. Integendeel, vanaf dat moment ben ik een nieuwe dimensie van de Heilige Geest gaan ervaren. Het was alsof de zalving van de Geest werd geactiveerd, zodat ik zou kunnen gaan doen waartoe Hij mij roepen zou. Eén van de eerste dingen die de Heer daarna van mij vroeg was dat ik mij in gehoorzaamheid aan Zijn Koninkrijks-principes zou laten dopen; een doop die ik ook wel de doop-van-het-Koninkrijk of het bad-der-wedergeboorte noem (Joh.3:5, Hand.5:32, Titus 3:5).
Sinds mijn relatie met God tot leven was gekomen, kreeg ik ook veel bewogenheid met de Kerk. Iets dat mij ondertussen erg had aangegrepen, was haar geestelijke toestand die veelal leek op een ruïne of overblijfsel uit de vroege Kerkgeschiedenis. Kijkend naar de Kerk werd een roep in mijn hart geboren dat het anders moest. Gedreven door die last kon ik het wel uitroepen met de woorden van Joël 2:17: ´Waarom zou men in Nederland over de Kerk zeggen: Waar is toch hun God!?´ Zou het soms kunnen zijn dat de schepping zucht onder het mank gaan van Christus´ Lichaam…?
Begaan met de geestelijke armoede die ik ervoer, riep ik het uit naar God: “Heer, stuur mij dan!” In de jaren die volgden begon een boodschap in mijn binnenste te ontkiemen die betrekking had op het Koninkrijk van God. Deze boodschap groeide in een paar jaar tijd aan tot het moment dat deze in nog geen anderhalve maand tijd uit mij stroomde en op papier kwam te staan (ca. 100 A4´tjes). Iets dat ik als een werk van Gods Geest heb ervaren, nadat mij door een gastspreker de handen waren opgelegd in de kerk waar ik kort daarvoor lid was geworden. Het onderwerp van die boodschap gaat voor een groot deel over een belofte van grotere werken voor de Kerk van Nederland, en over het apostolisch fundament onder (de eenheid van) Christus´ Lichaam.
Het op papier komen van die profetische boodschap gebeurde eind 2003. Ik was inmiddels al afgestudeerd in de specialisatie Verkeerskunde en werkte parttime in de maatschappij. In de jaren daarna begon ook een passie voor het Huis van God bezit van mij te nemen. Bij Het ontstaan kunt u lezen hoe God vanaf 2005 over nieuwe wegen voor Zijn Kerk begon te spreken, en hoe dat heeft geresulteerd in de Boodschap BereidDeWeg.
