Het Loofhuttenfeest (Sukkoth) is het laatste en grote feest in de zevende maand op Gods kalender. Met dit feest herdenkt het volk Israël dat zij in tenten (hutten) hebben gewoond gedurende de bruidstijd in de woestijn.a Voor heel Gods volk, zowel in het Oude als in het Nieuwe Verbond, heeft dit geestelijk gezien betekenis in het zijn van vreemdelingen en bijwoners op aarde, uitziende naar een hemels Vaderland en de Stad waarvan God de Bouwmeester is.b Als onderpand voor die toekomstige verlossing en erfenis komt God met zijn Geest ´tabernakelen´ in de gelovige en in de Gemeente, identiek aan Zijn verblijf onder het volk Israël in de woestijn.c Dit op z´n Engels geheten Feast of Tabernacles wijst er dan ook op dat God met zijn heerlijkheid – dat is zijn manifeste aanwezigheid – onder zijn volk wil komen wonen, hetzij in een tabernakel, hetzij in een tempel, hetzij in de gelovige en in de Gemeente, hetzij in het nieuwe Jeruzalem en op de nieuwe aarde.d
Als geen ander feest wijst het Loofhuttenfeest dan ook heen naar de heerschappij van Gods Koninkrijk dat onder ons zal zijn, zowel in de toekomst als nu al door de Heilige Geest.e Voor het Lichaam van Christus dat nu nog in staat van ´ondertrouw´ verkeert, wijst dit feest bovendien heen naar de Bruiloft van het Lam waarop de Bruid daadwerkelijk met haar Bruidegom verenigd zal worden.f De Kerk die leeft in een tijd van voorbereiding op dit bruiloftsfeest, weet zich bij het horen van de bazuin gewekt om weg te gaan uit (het systeem van) Babylon, zich te reinigen, en te zoeken Gods toekomstige Stad.g
Voor het volk Israël werd bij de uittocht uit Egypte de basis gelegd voor het Pascha en het Wekenfeest. Het Loofhuttenfeest werd echter pas in het beloofde land gevierd, aangezien het terugkijkt op de veertig jaar durende reis door de woestijn (Leviticus 23:42-43). De Joden lezen op de laatste dag van dit feest ook altijd uit Jozua 1, als teken van het aanbreken van een nieuw seizoen.h Uiteindelijk zal Jezus de ´Jozua´ zijn die Gods volk in de nog toekomstige Rust van het beloofde land zal brengen, hetgeen de Hebreeën-schrijver vergelijkt met het rusten van God op de zevende dag.i Dit zeven dagen durende oogst- of inzamelingsfeest wijst dan ook profetisch heen naar de rust en vrede die Israël zal ervaren wanneer de Messias het Koningschap heeft aanvaard, en naar een oogst van volken die zullen aanzitten in zijn duizendjarig Vrederijk.j
“Als geen ander feest wijst het Loofhuttenfeest heen naar de heerschappij van het Koninkrijk van God dat onder ons zal zijn”
Salomo – de koning van “rust en vrede” (1 Kron.22:9-10) – was al een type van de Messiaanse Vredevorst. We zien dat tijdens het feest in de zevende maand Gods heerlijkheid neerdaalde in de tempel die hij had ingewijd tot Bedehuis voor de volken, hetgeen later door Jezus wordt bevestigd.k Als ruim 400 jaar later het volk Israël uit Babylon terugkeert en de verwoestte tempel en muur van Jeruzalem gaat opbouwen, gaat het volk ook weer het Loofhuttenfeest vieren.l
Nadat de tempelbouw voor tien jaar stil is komen te liggen, is het de profeet Haggaï die het volk oproept om de bouw te hervatten met het oog op een openbaring van Gods heerlijkheid (Hag.1:8). De naam ´Haggaï´ betekent ´geboren op een feestdag´: Als bode van de Heer profeteert hij op de laatste dag van het Loofhuttenfeest over de komst van een nieuwe en grotere heerlijkheid in een vernieuwde tempel (Hag.2:2,10). Die nieuwe heerlijkheid is verschenen toen Jezus onder ons kwam wonen, en ook Híj sprak op de laatste dag van het Loofhuttenfeest over Gods heerlijkheid die Hij zou doorgeven aan de nieuwe ´tempel´ van zijn Lichaam.m Uiteindelijk zal Gods heerlijkheid in al z´n volheid gaan verschijnen met de wederoprichting van alle dingen.n
Dit maakt het Loofhuttenfeest ook tot een feest dat in het teken staat van geestelijke vernieuwing: Een steeds groter en nieuwer wordende openbaring van Gods heerlijkheid. Het gaat om nieuwe heerlijkheid in een nieuwe ´tempel´, om nieuwe wijn in een nieuwe wijnzak.o Jezus bracht met zijn komst de nieuwe heerlijkheid van Gods Koninkrijk mee door de vernieuwing van de Heilige Geest.p En na zijn hemelvaart gaf Hij die heerlijkheid door aan zijn nieuwe Lichaam op aarde, bestaande uit gelovige Jood en niet-Jood, waarvan Hij bad dat die twee één zouden zijn (Joh.17, 14:12): Door de tussenmuur die scheiding maakte tussen Jood en heiden af te breken, zou Jezus in Zichzelf die twee tot “één nieuwe mens” scheppen, geënt op de edele olijfboom.q
“Dit maakt het Loofhuttenfeest ook tot een feest dat in het teken staat van geestelijke vernieuwing”
Het Loofhuttenfeest is daarom ook wel een feest-van-eenheid 1: Eenheid met de Bruidegom, eenheid met de gelovige Jood en vervolgens ook eenheid onderling (Efeze 1-4). Maar omstreeks de vierde eeuw werd er binnen deze ´éne nieuwe mens in Christus´ opnieuw een scheidingsmuur opgetrokken toen de Kerk werd afgesneden van de edele olijf en zij als gevolg daarvan haar glans begon te verliezen. En ondanks dat Jezus van de tempel-van-steen in Zijn dagen had gezegd: “Breek deze af”, om plaats te maken voor een nieuwe gedaante, begon het kerkelijk machtsysteem dat vanuit het Babylon-van-Rome verrees frappant genoeg haar eigen stenen tempels op te richten.r
Voor de Kerk die eeuwenlang is afgesneden geweest van de edele olijf en in een kerkelijk systeem is geraakt, komt geestelijke vernieuwing in onze dagen neer op een eenparig verzamelen vanuit de kerkelijke verstrooiing, om vervolgens als één feeststoet terug te keren naar de Berg van het Huis des Heren, op weg naar het Loofhuttenfeest.s Immers, Jesaja 2:2-3 is Gods droom voor de Kerk als voorloper voor de volken die in het Vrederijk zullen volgen (Zacharia 14:16). In onze dagen nodigt God Zijn Kerk éérst uit om met Hem terug te keren naar Sion en thuis te komen in het Huis van de Vader, in zijn Bedehuis voor de volken waar Hij ons vreugde zal bereiden.t
Voor de Kerk die leeft in de profetische zevende ´maand´ wordt deze geestelijke vernieuwing of ´terugkeer´ zichtbaar door gaandeweg een herbouw (gedaantewisseling) van Kerksysteem naar Bedehuis. De Kerk van Nederland die tussen 2008 en 2012 profetisch de fase van het Bazuingeschal (´verzamelen&uitgaan´) en de Verzoendag (´reiniging&heiligmaking´) heeft doorlopen, zal het Loofhuttenfeest gaan meemaken in de zin van het ´aankomen in beloofd land´, ofwel het binnengaan van een nieuw geestelijk seizoen. Met de onderstaande drie thema´s heeft de landelijke Kerk tussen 2012 en 2015 de weg bereid voor de lokale Kerk om in haar steden en dorpen Gods Huis te gaan (her)bouwen, resulterende in herstel van een Koninkrijksgedaante (Marcus 3:24).
Aankomen in ´beloofd land´ (2012)
Bij de uitleg over de Verzoendag zagen we al dat tussen 2008 en 2012 een weg naar eenheid op gang is gekomen binnen de gelederen van de landelijke Kerk. Deze weg is als een woestijnreis die de betrokken denominaties gezamenlijk hebben gemaakt: Als familiestammen zijn zij opgetrokken uit het Egypte-van-het-Kerksysteem (´Dag van Bazuingeschal´) dat door gericht getroffen zou gaan worden (´Verzoendag´), en zijn op weg gegaan in de richting van hun ´beloofde land´ dat zich zal kenmerken door een nieuwe apostolische reformatie.2 Deze woestijnreis resulteerde uiteindelijk op het Loofhuttenfeest van 2012 in de manifestatie Wij Kiezen Voor Eenheid (Malieveld Den Haag, 6 oktober 2012). Daarmee is de Kerk bij de grens van haar ´beloofde land´ aangekomen, ofwel staat zij op het punt een nieuw geestelijk seizoen binnen te gaan waarin opnieuw gebouwd en geplant kan gaan worden.
“In onze dagen nodigt God Zijn Kerk éérst uit om met Hem terug te keren naar Sion en thuis te komen in het Huis van de Vader”
Waar in het uiteengebrokkelde Egypte-van-het-Kerksysteem de lokale kerken nog gescheiden van elkaar functioneerden, daar zal het nieuwe seizoen zich kenmerken door het bouwen aan een plaatselijk gebiedsgerichte eenheid. Daarbij zal Kerkdenken plaatsmaken voor Koninkrijksdenken met een apostolische missie voor haar omgeving.u De landelijke Kerk heeft met dit ontwikkelingsproces tussen 2008 en 2012 de weg gebaand voor de lokale Kerk om te gaan bouwen aan één vernieuwd Lichaam van Christus met een zogeheten apostolische gemeentestructuur (Efeze 4:1-16). Bij deze herbouw is het belangrijk dat de lokale Kerk ook opnieuw het patroon van de drie najaarsfeesten doorloopt, hetgeen zich in de praktijk laat vertalen door het driestappenpatroon van mei 2005.3 In het volgende hoofdstuk zal ook uitgebreid aandacht worden besteed aan dit proces van wederopbouw.
Fundament voor herbouw leggen (2012-2014)
In de fase van de Verzoendag voor de Kerk in Nederland (2009-2011) zagen we ook dat de Geest betuigt dat geestelijke vernieuwing niet kan plaatsvinden op de boom-van-het-Kerksysteem. In plaats daarvan zal Gods Huis gebouwd moeten gaan worden op een nieuw fundament: op dat van het Bedehuis van de Heer voor alle volken, hetwelk haar centrum (wortel) niet heeft in Rome maar op de berg Sion.v
In de jaren 2012-2014 werd vervolgens op landelijk niveau een concreet fundament gelegd voor deze vernieuwing van het Lichaam van Christus. Dit zien we terug in de ontwikkeling van het platform voor zogeheten geloofsgesprekken4: een initiatief van het Nederlands Christelijk Forum dat een fusie vormde van enerzijds de Nationale Synode (ontstaan 2008) en anderzijds de denominaties die vertegenwoordigd waren bij de manifestatie Wij Kiezen Voor Eenheid ( 6 oktober 2012). In de gedaante van deze interkerkelijke geloofsgesprekken-aan-huis, en met de woorden “zo de Geest het verder leidt”, gaven de denominaties als het ware de Kerk terug aan haar eigenlijke Hoofd, Jezus Christus.
Jezus´ kijk op kerk-zijn – daar waar twee of drie in Zijn Naam vergaderd zijn (Matteüs 18:19-20) – heeft ook veel gemeen met het samenkomen in de huizen. Bovendien heeft het veel gemeen met het zijn van een huis-van-gebed, aangezien ´vergaderd zijn in Zijn Naam´ ook met gebed te maken heeft (vers 19).5 Bezien vanuit dit gebedshuis-concept zal in het nieuwe seizoen op plaatselijk niveau een samenvloeiing gaan plaatsvinden van de twee eerder genoemde voorloper-bewegingen (zie 1. Kernboodschap):
- De rond 2006 ontstane beweging van gebed&aanbidding die centraal-gelegen plaatselijke Gebedshuizen voortbrengt met een interkerkelijk karakter.
- De rond 2008 ontstane verzoeningsbeweging die met interkerkelijke geloofsgesprekken de Kerk stimuleert om weer samen te gaan komen in de huizen, de gebedshuizen-aan-huis.
Deze twee bewegingen, die het karakter hebben van een profetische respectievelijk een apostolische beweging, vormen samen het fundament onder het vernieuwde Lichaam van Christus dat weer geënt zal zijn op Israëls Bedehuis voor alle volken.w Dit Bedehuis krijgt voor de Kerk die in haar beloofde land is aangekomen gestalte in de vorm van een nieuwe apostolische gemeentestructuur met daarin Koninkrijksdenken (´beloofde land´) in plaats van Kerkdenken (´Egypte´). Deze nieuwe structuur zal op lokaal niveau ´om´ de bestaande kerkstructuur heen worden gebouwd, waarmee geleidelijk aan een gedaantewisseling van Kerksysteem naar Bedehuis mogelijk wordt.
“In de gedaante van deze interkerkelijke geloofsgesprekken-aan-huis, en met de woorden “zo de Geest het verder leidt”, gaven de denominaties als het ware de Kerk terug aan haar eigenlijke Hoofd”
Ja, de Kerk die terugkeert uit haar verstrooiing zal ook weer samenkomen in de huizen waar het leven met Christus gedeeld en gevierd kan gaan worden.x 6 Gods Koninkrijk komt zo ook weer de huizen binnen, die daarmee tot huizen-van-vrede worden.y 7 En zo krijgt voor de Kerk het Feast of Tabernacles weer betekenis in het ontstaan van een lokaal netwerk van ´loofhutten-aan-huis´ (huiskerken)z rondom een centrale ´Tabernakel´ (Loofhut) die dienst doet als apostolische thuisbasis ten behoeve van gemeenschappelijk gebed, onderwijs en vieringen.8
Met verwijzing naar een radiosymposium van de Evangelische Omroep (EO, 13 mei 2014) geeft het artikel Een vernieuwd Lichaam van Christus een totaalbeeld van de terugreis van de Kerk in onze dagen, en de daarmee gepaard gaande verandering binnen het christendom. Ook laat het zien hoe plaatselijke kerkleiders die verandering in gang kunnen zetten door het leggen van een nieuw fundament.
Generatiewisseling (2015)
Tenslotte kwam op de landelijke Pinksterconferentie in 2015 (Stichting Opwekking) het thema ´De Geest verbindt generaties´ aan de orde. Zoals het volk Israël destijds het beloofde land binnentrok met een generatie die in geloof en gehoorzaamheid reageerde op Gods belofte, zo is ook in onze tijd sprake van een generatiewisseling bij het binnengaan van het nieuwe geestelijk seizoen. Het artikel Nieuwe tijden en nieuw land werpt hier een profetisch licht op en maant de Kerk om een belofte van God niet naast zich neer te leggen, wil zij haar stem niet verliezen. Dit tegen de achtergrond van de geboorte van een generatie die bereidwillig is om naar Gods hart en in Zijn Geest Zijn Huis te gaan bouwen (1Sam.2:35).
Ook werd tijdens diezelfde Pinksterconferentie in een profetische prediking de aansporing gedaan aan de oudere en jongere generatie om “samen nieuwe tempels voor God te gaan bouwen”.9 Deze oproep laat, op het einde van het landelijk voorbereidingstraject binnen de Kerk, een opvallende overeenkomst zien met Gods gesproken droom (2005) vóórafgaand aan die ingeslagen weg (zie Ontstaan boodschap BereidDeWeg). Beide profetische geluiden vormen samen het startsein om daadwerkelijk te gaan (her)bouwen. Hoe een herbouw van de Kerk vervolgens op pláátselijk niveau opgepakt kan gaan worden, is onderwerp van het volgende en laatste hoofdstuk. De boodschap van de profeet Haggaï vormt daarbij aanleiding om te spreken over verwachting en herbouw voor het nieuwe seizoen.
Noten
