De Verzoendag (Yom Kippur) is de tweede feestdag in de zevende maand en valt op de tiende dag van die maand.a Op deze jaarlijkse en vrij ernstige hoogtijdag ontving Israël vergeving voor hun zonden. Dit vond plaats dankzij de hogepriester die in het Heilige der Heilige voor Gods aangezicht verscheen met het bloed van een offerlam.
De Hebreeënbrief spreekt erg duidelijk over de nieuwtestamentische toepassing van de Verzoendag. Uit deze brief wordt duidelijk dat bloed een centraal thema is. Bloed is in de Bijbel het teken voor verzoening, want “zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving” (Hebreeën 9:22). Om die reden houdt de Verzoendag ook verband met oordeel: God heeft zijn oordeel over de zonde in eerste instantie op Zijn eigen Zoon doen neerkomen, opdat wij vrijspraak konden krijgen.b In de tuin van Gethsémane had Jezus ingestemd met dit reddingplan van zijn Vader en koos Hij ervoor de beker van Gods toorn te drinken.c
Voor de gelovigen die Zijn plaatsvervangend offer hebben aanvaard, krijgt de Verzoendag betekenis in het werk van onze Hogepriester die met zijn eigen bloed de hemelse Tabernakel is binnengegaan om voor ons verzoening te doen.d Dit vormt echter geen vrijbrief om te zondigen.e Integendeel, deze dag heeft reiniging en heiliging ten doel en roept op de ´kleren´ te wassen in het bloed van het Lam en zich te bekleden met kleren van gerechtigheid. Dit ter voorbereiding op onze ontmoeting met Hem.f Deze loutering zal uiteindelijk ook een scherpe scheiding teweeg brengen tussen ´goed´ en ´kwaad´, ´licht´ en ´duisternis´, ´warm´ en ´koud´.g Om dit te bewerkstelligen zal God met louterend ´vuur´ komen in antwoord op de bazuin van Zijn stem.h
Dat vuur in de Bijbel verband houdt met het brengen van scheiding, blijkt ook uit de tweevoudige betekenis daarvan. Aan de ene kant komen we vuur tegen als een teken van Gods aanvaarding. Dit wordt zichtbaar in hemels vuur dat neerdaalt op het offeraltaar en op de gelovigen op de Pinksterdag.i Aan de andere kant is vuur een teken van Gods oordeel en komen we dit in het bijzonder tegen in relatie tot de grote en geduchte Dag des Heren.j Bezien vanuit Gods heilsplan wijst de Verzoendag dan ook heen naar die Dag-van-Zijn-komst en het oordeel dat daarbij komt kijken.k
“Deze dag heeft reiniging en heiliging ten doel en roept op om de kleren te wassen in het bloed van het Lam “
Om te louteren gebuikt God vaak als middel tuchtiging, gericht of ellende, dan wel Zijn aankondiging tot gericht met inbegrip van de mogelijkheid om vergeving te ontvangen via het offer van berouw en bekering.l Deze tweevoudig functie van de Verzoendag – die van verzoening na gericht – blijkt ook uit de gebeurtenis te Sarfath, in het verhaal over de profeet Elia: Na Krith (´afscheiden´) moet Elia van God naar Sarfath gaan.1 In Sarfath, dat ´louteren´ of ´smeltoven´ betekent, vindt “leven uit de dood” plaats bij de zoon van de weduwe. Opmerkelijk daarbij is dat de weduwe Elia verwijten maakt voor het in herinnering brengen van haar ongerechtigheid.m Voor ons is het belangrijk te beseffen dat de tot zonde overtuigende stem van Gods Geest (´gericht´) vooraf gaat aan het ontvangen van verzoening op gedane schuldbelijdenis en bekering.
We zagen al dat de Verzoendag alles te maken heeft met bloed dat voor Gods aangezicht wordt gebracht. In onze dagen zal de Verzoendag voor de Kerk in Nederland in het teken staan van de bloedschuld van de (vroege) Kerk voor Joods bloedvergieten waartoe zij heeft aangezet. Het gaat over het (verzachtende) ´pré-oordeel´ van God dat hierover moet komen, alvorens de Kerk verder gezegend kan worden. Via deze weg van gericht zou de Kerk vergiffenis kunnen ontvangen in plaats van een later oordeel waarbij ´hun (=Joods) bloed misschien ook wel over ons en onze kinderen komt´.n Dit is dan ook het ernstige thema van de profetische Verzoendag voor de Kerk van Nederland tussen 2009 en 2011. De boodschap hierin is dat de Kerk eerst van de oude wortel moet worden afgesneden, alvorens opnieuw gebouwd en geplant kan gaan worden.
Ontwortelen (2009-2011)
Nadat op 8 augustus 2008 de bazuin werd geblazen op het Haagse Malieveld, is de Kerk van Nederland een profetische Verzoendag binnengegaan die eveneens in het teken zou staan van zowel gericht als verzoening. Dit is gebleken uit het soevereine werk waarmee God zijn aanstaande Bruid door de woestijn-van-ellende naar een nieuwe geboorte heeft willen leiden. Een woestijnreis die parallel loopt met Hosea´s boodschap aan een overspelige moeder met bloedschuld (Hosea 1-2). In de jaren tussen 2009 tot 2011 is namelijk het gericht gekomen voor de ´moeder´ van ons Kerksysteem: Met de talrijke aan het licht gekomen ontuchtzaken binnen de Rooms Katholieke Kerk is een “bijl aan de wortel” van ons Kerksysteem gelegd.o De boom-van-het-Kerksysteem heeft namelijk haar wortel of oorsprong in het gebeuren dat Christus´ bruid in de vierde eeuw van haar eenheid met Israël werd afgesneden en in een overspelig ´huwelijk´ met het Romeinse wereldsysteem werd genomen. Geestelijke ontucht door vermenging met het heidendom was het gevolg, evenals dat een voedingsbodem voor christelijk antisemitisme werd gecreëerd.p De Kerkgeschiedenis heeft namelijk bewezen dat dit ´Egypte´-van-het-Kerksysteem zich als een ´wilde olijf´ tegen de ´edele olijf´ (Israël) is gaan beroemen en bloedschuld op zich geladen heeft.q De hierdoor ontstane vloek gaat de meeste zo niet alle kerkelijke denominaties aan, aangezien wij ´kinderen´ van dit Moedersysteem zijn.2
Dit gericht tussen 2009 en 2011 met betrekking tot de wortel of oorsprong van ons Kerksysteem was nodig, opdat Jezus zijn Bruid uit dit Egypte-van-het-Kerksysteem kan ´ontwortelen´ en door het dal-van-Achor heen kan leiden naar een plaats van reiniging en heiligmaking (Hosea 2:13-19). De Geest betuigt hiermee dat geestelijke vernieuwing in onze dagen niet kan plaatsvinden op de huidige boom-van-het-Kerksysteem, maar wel via de weg van afsnijding van deze met bloedschuld beladen ´wilde olijf´ en via een vernieuwde inenting op de ´edele olijf´ die gevoed wordt door de saprijke Wortel uit het geslacht van David.r Want in deze dagen van de profetische ´zevende maand´, wanneer de Verlosser naar Sion zal terugkeren, zal Hij ook zijn ondertrouwde Bruid uit het Egypte-van-het-Kerksysteem leiden en haar meevoeren naar haar geestelijke thuis in Sion, in Zijn Bedehuis voor alle volken.s 3
De artikelen Uittocht, herbouw, reiniging en belofte van nieuwe regen en Uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen geven de gehele boodschap weer van deze terugreis van de Kerk in onze dagen. Daarbij focust het eerste artikel zich vooral op de herbouw (gedaantewisseling) van Gods Huis dat plaatsvindt gaandeweg de terugkeer vanuit ´Babylon´. In het tweede artikel ligt de aandacht vooral bij de terugkeer vanuit het Egypte-van-het-Kerksysteem dat bloed aan haar handen heeft.
“De Geest betuigt hiermee dat geestelijke vernieuwing in onze dagen niet kan plaatsvinden op de huidige boom-van-het-Kerksysteem, maar wel via de weg van ´afsnijding´ van deze met bloedschuld beladen ´wilde olijf´ en via een vernieuwde inenting op de ´edele olijf´ die gevoed wordt door de saprijke Wortel uit het geslacht van David”
Tenslotte vloeide er daags na de Verzoendag 2011 het artikel Geen herstel zonder bekering met in zich een boodschap over “leven uit de dood”. Deze boodschap vormde de climax van deze (dal)fase voor de Kerk in Nederland. Dit diepe dal-moment kan vergeleken worden met de oversteek van de Jordaan, even ten noorden van de Dode Zee. Het volk Israël moest op dit laagst gelegen punt deze zogeheten doodsrivier oversteken om hun beloofde land binnen te kunnen gaan.t Later zou Johannes de Doper hier de mensen dopen in Jezus’ dood, tot vergeving van hun zonden. Ook toen leidde God het volk uit naar de woestijn (´Bazuingeschal´), omdat de woestijn de plek was waar jaarlijks op de Verzoendag de zonde naartoe werd afgedragen.u
Johannes riep daar bij de Jordaan Gods volk op een nieuw leven te beginnen, zodat zij via de waterdoop en de doop in Heilige Geest Gods Koninkrijk konden binnengaan.v En daarbij waarschuwde hij voor valse gerustheid. Ook de Kerk zal niet langer haar vertrouwen moeten stellen op haar christelijke komaf (zo van ´ik ben Gereformeerd, Protestants, Evangelisch, Katholiek, etc…´), maar zichzelf de vraag moeten stellen: ´Ben ik Gods Koninkrijk binnengegaan via de weg van wedergeboorte uit water en Geest?´w De Kerk zal ook deze ‘doodsrivier’ moeten oversteken om daarmee afgesneden te worden van ‘Egypte’ en zo een stap voorwaarts te kunnen zetten in de richting van haar ´beloofde land´.4 Kerkdenken zal daarin plaats moeten maken voor Koninkrijksdenken: Nabij het laagst gelegen punt van Nederland steken we over van een Oude(r)Kerk (a/d IJssel) naar een Nieuwe(r)Kerk (a/d IJssel).x
Na ontworteling van het oude Egypte-van-het-Kerksysteem kan vooruit gekeken worden naar het nieuwe Huis dat vanuit het ‘gericht’ geboren zou gaan worden (vergelijk 1 Samuël 1-3). Dit te (her)bouwen Huis zou in Nederland gaandeweg de periode 2008 – 2012 tot geboorte beginnen te komen via de weg van verzoening – de positieve kant van de Verzoendag. Deze verzoeningsbeweging vond op nationaal niveau plaats tussen een aantal kerkgenootschappen (denominaties) en resulteerde op 6 oktober 2012 in de manifestatie Wij Kiezen Voor Eenheid op het Malieveld in Den Haag. Met deze landelijke manifestatie die plaatsvond tijdens het Loofhuttenfeest, is de Kerk van Nederland in profetische zin begonnen haar ´beloofde land´ binnen te gaan: een nieuw geestelijk seizoen waarin opnieuw gebouwd en geplant kan gaan worden. Hierover gaat het bij het derde en laatste feest in de zevende maand, het Loofhuttenfeest.
Noten
a Lev.23:26-32, b Jes.53, Hand.17:30-31, Hebr.9:24-28, c Matt.26:39, d Hebr.9, 1Joh.1:7-9, e Hebr.10:26-27, f 2Kor.11:2, Op.3:4-5, 19:8, 22:14, g Mal.3:16-18, Op.3:15-16, Op.22:11, h Mal.3:1-3, Mat.3:10-12, Hebr.12:25-29, i 1Kon.18:38, 2Kron.7:1, Hand.2:3, j Mal.4, 2Petr.3:10, Op.1:10, k Matt.25:31-46, Hand.17:30-31, l Jes.48:10, Jona3, Zef.2:1-3, Hebr.12:4-6, m 1Kon.17:18, n Gen.12:3, Matt.25:31-46, 27:25, o Matt.3:10, p Joh.18:36, Rom.11:17-21, 2Kor.6:11-18, Jak.4:4, q Hos.1:4, Rom.11:20-21, r Rom.11:17, Efe.2:11-22, Op.22:12-16, s Jes.35:8-10, 56:3-8, Obadja21, Zach.8:3, Efe.2:11-22, t Joz.3:5, 1Petr2:9, u Lev.16:21-22, Hos.2:13, Joh.1:28-29, v Matt.3:9-11, Hand.2:38, w Joh.3:5, Tit.3:5, x Marc.7:7-9, Luk.9:62
1 Sarfath was een plaats gelegen in Sidon; een gebied waar koningin Izebel vandaan kwam en dat bekend stond om de dienst aan de Koningin des Hemels. In de Kerkgeschiedenis is deze babylonische afgodendienst opnieuw teruggekeerd in de vorm van Mariaverering binnen de Kerk.
2 Getuige ook onder meer de doorwerking binnen het protestantisme van onder meer de vervangingstheologie, de kinderdoop – welke door de Roomse Staatskerk is ingevoerd en in wezen een vrucht van vervangingstheologie is – plus het feit dat Maarten Luther een boekje schreef met de titel De Joden en hun leugens.
3 De tempel van Salomo is een profetische heenwijzing naar Israëls Bedehuis in het Messiaanse Vrederijk. Zowel bij de voorbereidingen als bij de tempelbouw zelf worden ´vreemdelingen´ ingeschakeld (1Kron.22:2-5, 2Kron.2:17-18). De profeet Jesaja bevestigt dat vreemdelingen een speciale plaats hebben binnen de muren van het Bedehuis van de Heer en bij de opbouw daarvan (Jes.56:3-8, 60:10, Efe.2:19). Dat vreemdelingen meededen bij de bouw van Salomo´s tempel is dan ook een profetische heenwijzing naar onze tijd waarin de Kerk geacht wordt om niet langer haar eigen huis of ´tempel´ (Kerksysteem) te bouwen, maar om het (Bede)huis van de Heer weer op te gaan bouwen dat geestelijk gezien met Jeruzalem en de edele olijf verbonden is (parallel aan Haggaï 1:1-10).
4 Na de overtocht door de Jordaan kwam het volk Israël te Gilgal waar het werd besneden en ´de smaad van Egypte werd afgewenteld´ (Jozua 5:2-9). Deze beide gebeurtenissen – de doortocht door de Jordaan en de besnijdenis te Gilgal – vormen samen een beeld van de besnijdenis van het hart die onder het Nieuwe Verbond plaatsvindt bij de wedergeboorte (Kol.2:11-12, Fil.3:3, Rom.2:29, 6:4, Joh.3:5, Hand.2:38). Door de instelling van de kinderdoop, welke ten tijde van Augustinus door de Roomse Kerk is ingevoerd (Bron: De Geschiedenis van het Christendom; Diarmaid Maccullogh), is een groot deel van de Kerk nog letterlijk ´kinderen´ van dit ´Egypte´-van-het-Kerksysteem dat bovendien meende zélf het ´nieuwe´ duizendjarig Vrederijk te zijn. Maar door middel van de waterdoop gevolgd door de Geestesdoop kan iemand alsnog het ware Koninkrijk van God binnengaan en daarmee de smaad van ´Egypte´ achter zich laten.
