De Dag van Bazuingeschal (Yom Teruah of Rosh Hashana) is de eerste van drie najaarsfeesten en valt op de eerste dag van de zevende maand.a Wanneer het volk Israël in de woestijn de bazuin hoorde, moest het zich gereedmaken en verzamelen om verder te trekken.b De kernboodschap van de Dag van Bazuingeschal is die van inkeer: Deze dag riep Israël jaarlijks op om door berouw en bekering zich voor te bereiden op de Verzoendag – de tweede hoogtijdag, op de tiende dag van de zevende maand.1
Naast de oproep tot berouw, bekering en het zich afscheiden van het kwade komen we in de boeken van de Profeten dikwijls bazuingeschal tegen in verband met waarschuwing voor dreigend onheil en ter aankondiging van gericht en het naderen van de Dag des Heren.c In het boek Joël zien we dit gepaard gaat met de oproep tot eenparig verzamelen en tot collectieve verootmoediging en bekering, om zo het ontvangen van Gods genade af te smeken.d Het ontvangen van genade zien we bijvoorbeeld terug bij de inwoners van Ninevé die de oordeelsaankondiging van Jona beantwoordden met berouw en bekering en daardoor het oordeel konden afwentelen.
In de nieuwtestamentische boeken komen we de betekenis van bazuingeschal tegen in onder meer de aansporing om zich af te scheiden van heidense smetten, en om weg te gaan uit het systeem van Babylon.e In plaats van te volharden in zonde worden we opgeroepen te naderen tot de troon der genade om daar vergeving te ontvangen.f
“Deze dag riep Israël jaarlijks op om door berouw en bekering zich voor te bereiden op de Verzoendag”
In de traditie van het Joodse huwelijk houdt het Bazuinfeest verband met de aankondiging van het huwelijksfeest. Nadat de aanstaande bruidegom zijn bruid in ondertrouw heeft genomen, gaat hij voor een periode terug naar het huis van zijn vader om daar het bruidsvertrek en zijn toekomstige woning in gereedheid te brengen. Wanneer dat klaar is, zal hij op een onverwacht moment terugkeren in de richting van het huis van de aanstaande bruid om haar op te halen voor het bruiloftsfeest dat plaatsvindt in het huis van zijn vader. Jezus sprak vanuit deze traditie toen Hij zijn discipelen vertelde dat Hij naar zijn Vader in de hemel zou gaan om hun een plaats te bereiden en op een dag terug zal komen om hen op te halen en mee te nemen naar het Huis van de Vader.g
In lijn met dit Joodse huwelijk zal Jezus bij zijn wederkomst ons in de lucht tegemoet komen en ons meenemen naar het grote Bruiloftsfeest.h Ter voorbereiding op die bruiloft van het Lam zal voor Christus’ bruid de Dag van Bazuingeschal betekenis gaan krijgen in de oproep tot gereedmaking en uitgaan de Bruidegom tegemoet.i Wanneer de bazuin door God zelf wordt geblazen, betekent dit dat Gods volk uit haar slaap moet ontwaken en zich klaar moet gaan maken voor een seizoen van diepe reiniging en heiligmaking, om zo de onberispelijke Bruid te worden die Hij verlangt dat ze is.j Om deel te hebben aan het verzoenende werk van onze hemelse Hogepriester worden we opgeroepen om voortdurend tot zijn troon van genade te naderen en vergeving te ontvangen dankzij zijn vergoten bloed.k Uiteindelijk zal de Heer bij zijn komst onder luid bazuingeschal zijn uitverkorenen daadwerkelijk verzamelen uit alle windstreken op aarde.l
Een jaar met bazuingeschal (2008)
In de Bijbel wordt de stem van God en van zijn Woord ook wel vergeleken met het geluid van een bazuin.m En zo heb ik dat in maart 2008 ook ervaren in een drietal boodschappen, waarbij ik eerlijk gezegd verrast was over de scherpte ervan en over de wijze waarop het tot mij kwam.2 Met de drie artikelen – De Bruid maakt zich gereed (1), De Bruid maakt zich gereed (2) en Jona-profetie voor de Kerk 3 – heeft in maart 2008 voor de Kerk in Nederland de bazuin van Gods tweesnijdend zwaard van de Geest geklonken ter aankondiging van een naderende vaneenscheiding.n De kern hiervan is om de Bruid af te doen snijden van het met bloedschuld beladen Kerksysteem – als het ware een ´wilde olijfboom´ – en haar te zetten op een weg terug naar een vernieuwde inenting op de edele olijfboom; op een weg die terugvoert naar het Huis van de Vader, naar Zijn Bedehuis voor alle volken.o
Dit drievoudige bazuingeschal, samen met een landelijke dag die opriep tot verootmoediging (Malieveld Den Haag, 8 augustus 2008), heeft voor de Kerk in Nederland de deur geopend naar een profetische Verzoendag.4
Tenslotte vormt het artikel Een bruiloftsstoet trekt weg uit Babylon, samen met het zwaard van Gods Woord in 2 Timotheüs 3:1-5 en 2 Korinthe 6:17, nogmaals een oproep aan de Kerk om weg te trekken uit Babylon, ter voorbereiding op de ´Verzoendag´ die zou gaan komen voor het Kerksysteem in Nederland.
Overigens hebben we later in het jaar op wereldtoneel nog bazuingeschal gehoord met de grote beurscrash, op ´zwarte maandag´ 29 september 2008. Deze vond plaats op uitgerekend de vooravond van Rosh Hashana 2008, de Dag van Bazuingeschal.
Noten
a Lev.23:23-25, b Num.10:1-10, c Jer.4:5-6, 4:19-21, Joël 2:1-17, Zef.1:14-18, d Joël 2:15-17, e 2Kor.6:11-18, 2Tim.3:1-5, Op.18:4, f Hebr.4:16, 12:1-17, g Joh.14:1-3, h 1Thes.4:13-18, i Mat.25:6, Hgl.3:11, Hebr.13:12-14, Op.18:4, 19:7-9, j Efe.5:14, 5:25-27, 1Thes.4, k Hebr.4:14-16, l Mat.24:31, 1Thes.4:16, m Hebr.12:18-29, Op.1:10, n Efe.6:17, Hebr.4:12-13, o Gen.12:1-3, Jes.42:6, Rom.11:24, Efe.2:11-22, Jes.2:2-3, 56:3-8, Marc.11:17
1 De Dag van Bazuingeschal vormt een oproep om zich voor te bereiden op het moment van terechtstaan voor God. De oproep zou het volk ruimte geven om door berouw en bekering Gods genade te ontvangen, zodat het oordeel dat op de Verzoendag voltrokken wordt, voorbij zou gaan.
2 Achteraf gezien (in 2016) blijken in de drie artikelen ook sterk de kenmerken van de Dag van Bazuingeschal te weerklinken, met bovendien een aantal elementen die vooruit blijken te wijzen naar de Verzoendag. Denk hierbij aan begrippen als ´verootmoediging´, ´scheiding´, ´voorbereiding´.
3 (Februari 2018): In de profetie horen we God zeggen dat Hij een afkeer heeft van onze feesten. In verband hiermee is het noemenswaardig om 1 Koningen 12:25-33 te lezen waar koning Jerobeam na de scheuring van Salomo´s Rijk een alternatieve eredienst instelde met een alternatieve feesttijd dan die volgens Jahweh´s instelling. Jerobeam´s motief was om daarmee te voorkomen dat het volk zou terugkeren naar de koning van Juda (vs. 27). Juda was immers ook de stam die God verkozen had om de Messias voort te brengen (1 Kon.11:13; Matt.1:2, 2:6). In de Kerkgeschiedenis heeft zich iets soortgelijks voorgedaan. Het machtsinstituut van Rome heeft zich onttrokken aan Jahweh´s feesttijden en zich andere tijden toegeëigend. Dit zien we duidelijk terug met Kerst en Pasen, die wat betreft hun ontstaan een heidense inmenging hadden. Zou daar ook een machtsmotief aan ten grondslag liggen, namelijk om het kerkvolk naar zichzelf toe te trekken in plaats van dat het Jahweh, de God van Israël, zou dienen? Gaan wij hierdoor beter begrijpen waarom Jezus ten tijde van de Romeinse overheersing al zei: “Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld” (Joh.18:36)? Zal dit ons tot nadenken stemmen over (de wortel van) ons Kerksysteem en over de noodzaak om als Kerk terug te keren naar de berg die God verkozen heeft? (Jes.2:2-3 ; Dan.2:35).
4 Wat de derde boodschap betreft – die over de verootmoediging van Jona – is het interessant om een paar jaar later op te merken dat de Joden jaarlijks op de Verzoendag de gewoonte hebben om het boek Jona te lezen. Dit is begrijpelijk in het licht van 1 Johannes 2:2 waar gesproken wordt van het verzoenende werk van Jezus voor de gehele wereld, en waar Ninevé symbool voor staat (Jes.53:8-12, Luc.11:29-32).
